بازسازی ضایعات استخوانی با داربست ساخت محققان ایرانی

n"این داربست از نظر ‏خصوصیات مکانیکی نزدیک بافت اسفنجی استخوان بوده و زیست سازگاری مناسبی را نیز نشان می‌داد. علاوه‌ بر این‌ چون ‏با روش لایه به لایه ساخته شده بود، می‌توانست به هر شکل شکستگی و تروما در محل ضایعه طراحی شود.

n

nشیما توکل"، دانشجوی دکتری فناوری نانوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، گفت: ‏‏در این مطالعه داربستی از نانوهیدورکسی آپاتیت- ژلاتین با استفاده از سه روش ترکیبی سنتز شد. این داربست از نظر ‏خصوصیات مکانیکی نزدیک بافت اسفنجی استخوان بوده و زیست سازگاری مناسبی را نیز نشان می‌داد. علاوه‌ بر این‌ چون ‏با روش لایه به لایه ساخته شده بود، می‌توانست به هر شکل شکستگی و تروما در محل ضایعه طراحی شود

”
————————————-

n.
n
nوی افزود: سپس این ‏داربست به تنهایی و به همراه ماتریکس استخوان دمینرالیزه شده که ماده‌ای است که به صورت روتین بعنوان القاکننده‌ی ‏بازسازی استخوان در جراحی‌های ارتوپدی و دندانی استفاده می‌شود و همین‌طور خود ماتریکس استخوان دمینرالیزه شده ‏به تنهایی در مطالعه‌ی درون تنی در روزهای ۷و ۳۰و ۶۰ روز پس از کاشت در موش صحرایی و برون تنی با استفاده از ‏سلول‌های ‏USSC بررسی شد.
n
nتوکل  با توضيح اين مطلب كه  نوع داربست تولیدی با نانوهیدورکسی آپاتیت- ژلاتین می‌تواند در محل‌هایی از استخوان که به دلایل مختلفی مثل ‏سرطان و یا عفونت برداشته شده است، مورد استفاده قرار گیرد.، خاطرنشان کرد: نتایج بازسازی استخوانی حدود ۸۶ درصد را در مقابل نمونه‌ی کنترل ۵٫۶ درصد نشان داد و ‏نکته‌ی قابل توجه اینکه میزان بازسازی این داربست از ماتریکس استخوان دمینرالیزه شده به طور قابل توجهی بالاتر ‏بود.
n
nاین دستاورد در مواردی که قسمتی از استخوان در اثر استئوکتومی به دلایل مختلف مثل سرطان و یا ‏عفونت برداشته شده است و در ناحیه‌ای که استخوان باری را مجبور به تحمل نباشد، قابل استفاده است و از آنجایی که ‏مواد حاصل از رهایش و تجزیه‌ی آن کلسیم، فسفر و ژلاتین است، می‌تواند به مصرف بدن برسد و یا بدون ضرر از ‏بدن دفع شود و نسبت به دیگر مواد الوگرافت و گزنوگرافت مثل اسفنج‌های دریایی برتری دارد.‏
n
nنتایج این کار تحقیقاتی در مجله ‏journal of nanoparticle research‏ ( ماه نوامبر سال ۲۰۱۲) منتشر شده ‏است. ‏

n

nمنبع : خبرگزاری تقریب

‘