rnrnrn
وقتی پزشکان عینک را تمسخر می کردند!

وقتی پزشکان عینک را تمسخر می کردند!

  • مرتضی عطایی نژاد
  • |
  • 28 دسامبر 2023
  • |
  • بدون دیدگاه



وقتی پزشکان عینک را تمسخر می کردند!Reviewed by مرتضی عطایی نژاد on Dec 28Rating:
nدر اروپا تا مدت زيادي پس از اختراع عينك، پزشكان اين وسيله را به تمسخر مي گرفتند و بيشترشان مي پنداشتند كه عينك چيز خطرناكي است و مي گفتند كم بيني و كم سويي چشم را بايد با ضماد و مرهم درمان كرد و زدن عينك سبب آسيب ديدن بيشتر چشم خواهد شد.

————————————-

n

nافکار نیوز – داستان عينك با «نرون» كه از سال ۵۴ تا ۶۸ ميلادي امپراطور روم بود، آغاز مي شود.
n
nدر ميان امپراطوران روم،‌ نرون شايد از همه عجيب تر بود: اين مرد به اسبش عنوان سناتور داده بود و رخت و لباس آدميزاد به اين حيوان مي پوشاند، شبها در كوچه و خيابان هاي شهر پرسه مي زد، آواز مي خواند و مي رقصيد و نمايش ها را از پشت يك قطعه گوهر رنگي محدّب كه جلوي يك چشم خود مي گرفت، تماشا مي كرد.
n
nاگرچه به طور قاطع معلوم نيست، اما گمان مي رود كه نرون نزديك بين بوده است؛ نگه داشتن گوهر جلوي چشم نه تنها اشيا را زيباتر مي ساخت بلكه به اين امپراطور ريز نقش مضحك كمك مي كرد كه بهتر ببيند.
n
nاحتمالاً چيني ها نخستين مردم روي زمين بودند كه از عينك هايي شبيه عينك هاي امروزي استفاده مي كردند. اين عينك معمولاً شامل دو عدسي بسيار بزرگ بيضي شكل از سنگ بلور بود. قاب آن از لاك سنگ پشت ساخته مي شد و دو ريسمان منتهي به وزنه كه پشت گوش آويزان مي شد، عينك را ثابت نگه مي داشت. گاهي دسته عينك را درون كلاه مي چپاندند و يا با دسته برنجي خميده به شقيقه ها مي چسباندند.
n
nاما در هر صورت عينك هاي ابتدايي چيني كمكي به نيروي ديد نمي كردند و كساني كه از اين عينك ها مي زدند گمان مي كردند كه برايشان خوش يمن است و يا قيافه شان را قشنگ تر يا مهم تر جلوه مي دهد. اغلب مردم قاب هاي بدون شيشه به چشم مي گذاشتند.
n
nعينك در حوالي سده سيزدهم در اروپا پيدا شد. عدسي اين عينك ها هم مثل شيشه هاي چيني از بلور طبيعي يا سنگ هاي شفاف ديگر ساخته مي شد. ليكن اروپايي ها به خاطر شگون يا قيافه ظاهري، عينك نمي زدند: هدف آنها بهبود ديد بود.
n
nعينك هاي اوليه اروپايي صرفاً شيشه بزرگ نمايي بود كه با دست گرفته مي شد. بعدها عينك دو شيشه اي قابداري عرضه شد كه يك دسته داشت و جلو چشم گرفته مي شد. سپس دسته كنار گذاشته شد و نوارها يا قيطاني كه دور سر بسته مي شد جاي آن را گرفت. تا مدتي عينك فنردار به كار مي رفت، يعني شيشه ها با ابزار گيره مانندي به بيني بند مي شد. سرانجام اين فكر به وجود آمد كه از دسته سيمي منحني محكمي كه پشت گوش قرار مي گيرد استفاده شود.
n
nدر اواخر سده سيزدهم كشف شد كه عدسي هاي ساخته شده از شيشه بر سنگ هاي شفاف برتري دارد. اگر چه مسلم نيست اما اعتقاد بر اين است كه يك شيشه بر ـ شيشه سازـ نخستين كسي بود كه عينكي با چنين عدسي هايي ساخت.
n
nدر اروپا تا مدت زيادي پس از اختراع عينك، پزشكان اين وسيله را به تمسخر مي گرفتند و بيشترشان مي پنداشتند كه عينك چيز خطرناكي است و مي گفتند كم بيني و كم سويي چشم را بايد با ضماد و مرهم درمان كرد و زدن عينك سبب آسيب ديدن بيشتر چشم خواهد شد.
n
nپيداست كه مردم به گفته هاي پزشكان گوش نمي داده اند، يكي از دلايل اين امر گسترش اهميت كتابخواني در آن زمان است. سال به سال عده بيشتري از مردم خواندن مي آموختند و به اين علت كه عينك ـ نه ضماد و مرهم ـ كم بينها را قادر به خواندن مي كرد، اين اختراع مدام شهرت بيشتري مي يافت.
nدر سال ۱۷۸۴ «بنيامين فرانكلين» عدسي دو كانوني را ابداع كرد. اين عدسي ها اگر چه از سكه يك ريالي بزرگتر نبودند، راه را به سوي عدسي سازي هر چه دقيق تر و پيشرفته تر گشودند.
nنخستين عدسي درون چشمي در سال ۱۸۷۷ در آلمان اختراع شد. جالب توجه اينكه عدسي ياد شده به منظور بهبود ديد ساخته نشده بود. اين عدسي را دانشمندي اختراع كرد كه هدفش حفاظت تخم چشم فردي مبتلا به بيماري پلك چشم بود.
n
nمنبع: اختراع اشياى معمولى / نوشتة دون ال. والفسون

مطلب پیشنهادی:   ابداع نانوذراتی با ظاهر و عملکرد شبه سلولی

05191010117
Contact راحت باشید، از ما بپرسید هر سوالی دارید!